Prosječna osoba u teretani trening počinje zagrijavanjem na nekoj od sprava za kardio vježbe, te desetak minuta nakon toga prelazi na vježbe s tegovima postepeno povećavajući opterećenje iz serije u seriju.

Takav način “zagrijavanja” se nikako ne može nazvati efikasnim, stoga pažnju treba usmjeriti na tzv. “ramp-up” sistem.

Ramp-up princip zagrijavanja pred teška dizanja znači izvođenje nekoliko serija ponavljanja tako da se istovremeno postignu efekti dostizanja radne temperature, podmazivanja zglobova i poticanje krvotoka kroz sva tkiva.

Izvodi se tako što se s nekom laganom kilažom (npr. samom šipkom na benchu) napravi određeni broj ponavljanja. U drugoj seriji već se dodaje kilaža, ali se isto tako smanjuje i broj ponavljanja. Idućih nekoliko serija se izvodi na isti način, s dodavanjem opterećenja smanjuje se broj ponavljanja sve dok ne bude postignuta zadovoljavajuća temperatura. Nakon toga kreće pravi trening u kom neće postojati toliko veliki rizik od povreda zbog slabe zagrijanosti, a što uopšte nije rijedak slučaj.

Najbolji efekti pomenutog načina zagrijavanja su upravo ti što se zglobovi stižu kvalitetno podmazati sinovijalnom tečnošću, što automatski smanjuje rizik od povreda na treningu koji predstoji.

Temperatura se postepeno podiže i aktivira se krvotok tako da sva tkiva postaju svježe prokrvljena, a to je drugi iznimno važni faktor bez kog nema kompletnog zagrijavanja. Treći faktor, i ujedno možda i najbolji jer pravi najveću razliku u odnosu na ostale načine zagrijavanja je taj što aktivira neuromišićnu koordinaciju i stabilizaciju, pa vježbač već u prvu pravu seriju vježbi ulazi potpuno spreman da ostvari maksimalno kvalitetna i teška dizanja.

Svemu tome posebno podršku pružaju neistrošene rezerve glikogena koje bi bile itekako načete u slučaju zagrijavanja s kardio vježbama. (body.ba)